Blask wiedzy

„Bulgari, historia, marzenie” przedstawia 135-letnią historię rzymskiego domu jubilerskiego w dwóch lokalizacjach w jego włoskim mieście rodzinnym — Castel Sant’Angelo i Palazzo Venezia.

Po lewej, sautoir [długi naszyjnik] od Bulgari noszony przez Veruschkę, Vogue, 1970. Po prawej, Naszyjnik ze złota ze szmaragdami, ametystami, cytrynami, różowymi turmalinami, szafirami i diamentami, 1991. Kolekcja Dziedzictwa Bulgari.

Podczas polowania na konkretny klejnot dziedzictwa – czy to zegarek Serpenti z lat czterdziestych, czy też rzymską monetę Monete z lat sześćdziesiątych – dział dziedzictwa marki Bulgari kieruje wzrok na cały świat w nadziei na pozyskanie „zaginionych” dzieł, które można dodać do archiwów domu.

Od umieszczania reklam w lokalnych gazetach w nadziei, że będą zauważone przez poprzednich właścicieli, po przeglądanie katalogów domów aukcyjnych w poszukiwaniu własnych historycznych dzieł, ta pogoń jest stale rozwijającą się zagadką.

W taki sposób w listopadzie ubiegłego roku dział dziedzictwa Bulgari odnalazł bardzo pożądany sautoir [długi naszyjnik], który zdobił chustę noszoną na głowie przez Veruschkę podczas sesji zdjęciowej dla Vogue’a w 1970 roku. Dzieło to  – ​​ozdobione charakterystycznymi kolorowymi kamieniami szlachetnymi Bulgari o szlifie kaboszonowym, w tym rubinami, ametystami, topazem i turkusem, a także ogromnym szmaragdem w kształcie serca w centrum, został odkupiony z prywatnej kolekcji.

Widok instalacji „Bulgari, historia, marzenie”

To tylko jeden z rzadkich 170 dzieł pokazanych na wystawie „Bulgari, historia, marzenie” w rodzinnym mieście jubilera, Rzymie. Rozdzielone na Polo Museale del Lazio w Zamku Świętego Anioła, jak i Palazzo Venezia, jest wspaniałą celebracją 135-letniego dziedzictwa projektowego Bulgari.

Dodatkową warstwę tej historycznej podróży stanowi wybór zabytkowych, projektów haute couture z prywatnego skarbca kolekcjonerki Cecilii Matteuicci Lavarini. Prezentowane na manekinach, przedstawiają style krawieckie, które ewoluowały przez dziesięciolecia, wraz z rozkwitem reputacji Bulgari. Należą do nich dzieła Jeanne Lanvin, Cristóbela Balenciagi, Johna Galliano dla Christiana Diora i Alexandra McQueena.

Domem Bulgari może być modny Rzym, ale jego korzenie są greckie. Sotirio Voulgaris – jego nazwisko tłumaczy się jako „Bułgarski”, stąd greckie „v” w nazwie marki Bvlgari – opuścił Paramythię w 1880 roku, udając się na Korfu, a następnie do Neapolu, a ostatecznie przybył do Rzymu w 1884 roku, gdzie założył swój pierwszy butik sprzedający wykwintnie wykonane wyroby ze srebra na Piazza dei Martiri.

Z czasem jego „Stary sklep z osobliwościami” przekształcił się w przestrzeń przeznaczoną specjalnie na biżuterię, a pionierem w tej dziedzinie był syn Voulgarisa, Giorgio, który na początku lat 1900. wybrał się na paryski Place Vendôme i został ekspertem w kupowaniu klejnotów. Jego wiedza na temat klejnotów oznaczała, że ​​rodzinny biznes mógł zacząć tworzyć własne projekty biżuterii, początkowo podążając za francuską tradycją fine- jewellery.

Glitter Ball [Błyszcząca kula]: pełen energii hołd Bulgari dla miasta, które nigdy nie śpi.

Po wojnie dom zaczął tworzyć włoski styl high jewellery, skupiony wokół projektów ze złota, ponieważ kamienie szlachetne były trudne do zdobycia w czasie wojny. Ten metalowy styl naturalnie wpasował się we włoski boom wzornictwa przemysłowego w latach 50. i napływ gwiazd Hollywood w latach 60., które przybyły do ​​Rzymu, aby kręcić filmy w Cinecittà Studios.

W rzeczy samej, archiwalne obrazy, fotografia i filmy są ekscytującym dodatkiem do wystawy. Ale to te rzadkie klejnoty i przedmioty z archiwum projektowego Bulgari fascynują najbardziej.

Wyraźnie obrazują one estetyczną ewolucję domu, od wprowadzenia śmiałych kolorowych kamieni szlachetnych i kaboszonu – w kształcie kopuły – szlifowanego w okresie jego świetności w latach sześćdziesiątych, po wybuch komercji w Stanach Zjednoczonych w latach siedemdziesiątych i późniejsze włączenie amerykańskiej ikonografii do projektów. Eksploracja przez Bulgari nietypowych materiałów z cennymi odmianami, takimi jak stal, porcelana i sznurek, wskazuje również na wpływ Arte Povera [Sztuka biedna]  oraz własny punkt widzenia domu z połowy wieku.

W Zamku Św. Anioła wystawa koncentruje się na historii Bulgari między latami sześćdziesiątymi a dziewięćdziesiątymi. Na wystawie można zobaczyć broszki z drżącymi płatkami, realistyczne zegarki Serpenti i biżuterię Monete zdobioną starożytnymi monetami. Pokaz zachwyca się również rolą Bulgari w rzymskim okresie Le Dolce Vita, prezentując dzieła należące do jego największej patronki, gwiazdy filmowej Elizabeth Taylor.

W swojej książce „My Life in Jewelry” [„Moje życie w klejnotach”] Taylor napisała: „Niewątpliwie jedną z największych korzyści z pracy nad Kleopatrą w Rzymie był ładny, mały sklepik Bulgari”. Kiedy jej kolekcja biżuterii została wystawiona na aukcji w Christie’s w 2011 roku, dział Brand Heritage {Dziedzictwa Marki] firmy Bulgari odkupił siedem dzieł do swojego archiwum, w tym słynny naszyjnik z diamentów i szmaragdów podarowany Taylor przez Richarda Burtona w 1964 roku jako prezent ślubny. Łączył on broszkę, którą podarował jej dwa lata wcześniej, ze zdejmowanym wisiorkiem.

Pod koniec pokazu, wspaniały sautoir noszony przez Veruschkę ukazuje się w pełnym świetle. Jest eksponowany nie tylko jako symbol stale ewoluującego podejścia projektowego Bulgari, ale także determinacji Działu Dziedzictwa Marki Bulgari do polowania na kolejny element do swojej wielkiej historycznej układanki.

Po lewej, reklama Bulgari, lata 80. Po prawej, choker ze złota z rubinami, szafirami, lapis lazuli i diamentami, 1979.